شعر یزد از شاعر یزدی رواست

بنظرمن :
ما در یک دوره ی ابتذال شعری بسر می بریم :
انحراف از ادبیات و اجتماعیات و اصلاح و توسعه ی فرهنگی...
امتداد چند و چندین ساله ی موهوم سرائی  ، مدیحه سرائی ، مرثیه سرائی ، و نوحه سرائی !.
از منظومه سرائی های نا مشعورانِ بی اشعار تا عبارت نویسی های مالیخولیائی .
انحراف از محتوا ، هدف ، و فایده اجتماعی و مثبت شعر با انحراف اذهانِ نسل جوان به سوی شکل گرائی افراطی ...
یا « مضحک قلمی » وحشتناکی  بنام موج نو !
مسلما" در این میان مامورانی وجود دارند که احساسات پاک جوانان ما را به سوی منافع خود و اربابانشان سوق می دهند ؛ و
عصر ظلمت 
را  تحقق می بخشند .
شعر باید شعر باشد...
... در خدمت توسعه ی اجتماعی و اعتلای فرهنگ جامعه باشد . 

من با تو سودا می کنم 
از : سیمین بهبهانی
*
گفتا که می بوسم تو را ، گفتم تمنا می کنم
گفتا اگر بیند کسی ، گفتم که حاشا می کنم
گفتا ز بخت بد اگر ، ناگه رقیب آید ز در
گفتم که با افسونگری ، او را ز سر وا می کنم
گفتا که تلخی های می گر نا گوار افتد مرا
گفتم که با نوش لبم ، آنرا گوارا می کنم
گفتا چه می بینی بگو ، در چشم چون آیینه ام
گفتم که من خود را در آن عریان تماشا می کنم
گفتا که از بی طاقتی دل قصد یغما می کند
گفتم که با یغما گران باری مدارا می کنم
گفتا که پیوند تو را با نقد هستی می خرم
گفتم که ارزانتر از این من با تو سودا می کنم
گفتا اگر از کوی خود روزی تو را گفتم برو
گفتم که صد سال دگر امروز و فردا می کنم
*
برای عرض تسلیت در گذشت این شاعره ی ایراندوست ....
شاعره ای که شعر را ابزار کسب قدرت و ثروت قرار نداد .....